فلّینی فالّاچی را متّهم می کند که چرا هشت و نیم را غمگین یافته و چیز زیادی از آن درنیافته و او را ملال‌آور می‌خواند. فالّاچی به او تذکّر می‌دهد تا دست به ضبط صوت ریلی او نزند. مکالمه تغییر ماهیت می‌یابد و با دشنام‌های (‌بدبخت، بی ادب، چاخان‌) از کف ندادنی و مقاومت‌ناپذیر می‌شود.